KOBIETY PRAWA

Pomoc? Robię swoje, bez wielkich słów. Czasem więcej niż nakazuje przyzwoitość. A radość człowieka, którego życie dzięki temu chociaż trochę zmieniło się na lepsze, to więcej, niż cokolwiek innego…

Pomoc? Robię swoje, bez wielkich słów. Czasem więcej niż nakazuje przyzwoitość. A radość człowieka, którego życie dzięki temu chociaż trochę zmieniło się na lepsze, to więcej, niż cokolwiek innego…
Niewiele jest sytuacji, na które nie ma się wpływu. Lubimy udawać, że w ogóle nie istnieją - my: piękni, mądrzy, przedsiębiorczy. Ze skazami w podświadomości: że choroba jest jak trąd, że lepiej trzymać się od chorych i niepełnosprawnych z daleka, że można udawać, że nie istnieją, bo może w taki sposób się nie zarazimy, bo póki trzymamy się na dystans, to jesteśmy bezpieczni. Pomoc? OK. Można poświęcić kilka minut i kilkaset złotych, dla lepszego samopoczucia, na odległość. Zróbmy więcej, zanim przekonamy się, że nie jesteśmy inni. Możemy pomóc innym w bezradności! My, zaradni. Możemy przekonać się, że jesteśmy potrzebni. Przecież kiedyś i tak się dowiemy, ile znaczy czyjaś obecność. Najpóźniej wtedy, kiedy sami będziemy umierać...